FRAME LAB: The future is fluffy
Geschreven door: Judith Montens // Materiaaladviseur
Dit jaar organiseerde Frame het evenement FRAME LAB afsluitend met een award show. Voorafgaand door een roze loper vol inspirerende presentaties en lezingen in de majestueuze gashouder op het Westergasterrein te Amsterdam. Een blik op de toekomst, over duurzaamheid, mobiliteit, retail met als leermeester hospitality, het digitale tijdperk, echt alle aspecten kwamen aan bod. Dit jaar was ik erbij en deze zonnige winterdag dag begon goed in de gashouder in Amsterdam.
Een wereld in 4D
Een van de tendensen die uit de verschillende lezingen naar voren kwam, ging over een wereld van 3D naar 4D. De vierde dimensie, een wereld van lengte, breedte, diepte en fysieke effecten. Bij een lezing uit de automotive industrie van Dominique Taffin, was het onderwerp ‘nieuwe mobiliteitsconcepten’. Hoe zal dit de manier waarop we werken en leven beïnvloeden? Er ontstaat een nieuwe ervaring van bewegen. Misschien zitten we in de toekomst nooit meer in onze auto, omdat we ons niet meer letterlijk hoeven te verplaatsen en ga je in je eigen huis op vakantie. We zullen de tijd in de auto in ieder geval op een totaal andere manier ervaren. De grenzen tussen analoog en digitaal vervagen. We hoeven niet meer in een fysieke omgeving te zijn om een dimensie te ervaren.
Paul Skinner van Tellart omschreef op zijn beurt hoe zij ervan uitgaan dat data, software en netwerken juist het materiaal zijn om mee te werken. Tellart is expert in het ontwerpen van tastbare digitale ervaringen, waarbij bijvoorbeeld gegevens, sensoren en robotica, vloeiend naast traditionele materialen zoals hout, metaal, glas, textiel en keramiek kunnen bestaan. Een boeiende benadering, zeker voor mij als materiaaladviseur in een wereld waar ik juist met fysiek materiaal te maken heb. Ik ben benieuwd wat dit betekent voor de toekomst en ik denk dat we inderdaad langzaam maar zeker de digitale technologie zullen moeten omarmen als een nieuw, op zichzelf staand materiaal. Uiteraard heeft het digitale vooralsnog wel een drager nodig. En gaat er wellicht een nieuwe wereld open als je je verdiept in materiaal dat de beste digitale ervaring creëert. Als drager, als projectievlak, maar ook als geleider van digitale signalen.
De rol van de architect en de nieuwe manier van ontwerpen
Een andere tendens ging over de rol van producten en de ‘nieuwe’ of andere rol van de architect. Waarbij producten zich meer gaan aanpassen aan de gebruiker en de architect niet langer de bedenker is van de gebouwde omgeving, maar het maken van architectuur een dienst wordt waarin de gebruikers centraal staan. Als we Stephanie Akkaoui Hughes van AKKA moeten geloven, is dat de nieuwe manier van ontwerpen. Het gaat niet om wat er gebouwd wordt, maar om de ruimte die er ontstaat en hoe mensen deze gebruiken.
AKKA ontwerpt de vorm om de mensen heen en gelooft in het belang van ‘imperfectie’ als trigger tot het ware en juiste gebruik. Door middel van een meerjarig contract kan de ruimte aangepast worden door goed naar de gebruikers te kijken. De gebruiker is de expert, en de architect de adviseur, waarbij architectuur een service wordt. AKKA onderzoekt menselijke interacties op een schaal van interventies, een schaal variërend van individuen, tot gemeenschappen, organisaties en projecten. Maar onderzoekt ook de interacties op schaal van producten tot meubels, interieurs, gebouwen en stedelijke interventies. Een bijzondere ontwikkeling waarbij de ontwerper en de producten als service gezien worden. Ik geloof dat dit wel de toekomst kan zijn. Zeker als je kijkt naar duurzaamheid. Als ontwerper kun je op deze manier een vinger aan de pols houden. Dat betekent dat je niet om de vijf of tien jaar je hele kantoor opnieuw hoeft in te richten, maar door minimale aanpassingen al een verbetering kan aanbrengen in jouw kantoor.
Een van de hoogtepunten van de tentoonstelling tijdens het FRAME LAB event waren de meubels van Jasmijn Muskens. Een serie objecten die zich oneindig laten aanpassen met de kracht om persoonlijke ruimtes opnieuw te definiëren. Erg passend bij de thema’s die tijdens de lezingen al aan bod kwamen.
Een ander bijzonder werk was de installatie van Nick Verstand. Een meditatieve ervaring, waarbij licht gematerialiseerd wordt en er als het ware een ruimte gecreëerd wordt waarin men de ruimtelijke compositie op een unieke manier kan ervaren.
Ruimtes in ruimtes, digitale ruimtes, abonnementen op architecten, producten aangepast aan de gebruiker, materialisatie van licht, andere ervaring van tijd. The future is fluffy en als een soort wolk die met je meegaat. En om met de woorden van Paul Skinner te eindigen, binnen dit geheel zal ‘design’ altijd centraal staan. Als motor, mediator en katalysator van alle ontwikkelingen om ons heen.